Αποκαΐδια μιας ζωής

 



Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος



 «Η βία είναι εκείνη που δημιούργησε τους πρώτους σκλάβους , η δειλία τους όμως (είναι εκείνη ) που διαιώνισε τη σκλαβιά» .

Ζαν Ζακ Ρουσσώ «το κοινωνικό συμβόλαιο» . 

  Στη Γαλλία τα συνδικάτα άνοιξαν πόλεμο στις «μεταρρυθμίσεις» Σαρκοζί , εκφράζοντας δυναμικά την αντίδραση τους στην απώλεια κοινωνικών κεκτημένων . 

  Η ανησυχία για το μέλλον «έφερε» μαζί της την συντριπτική παρουσία των πολιτών (οι 7 στους 10 συμφωνούν και στηρίζουν ) , αλλά η κυρίως επιτυχία εντοπίζεται στην προσχώρηση φοιτητών και μαθητών στις κινητοποιήσεις .

  Ένα κίνημα διαμαρτυρίας και μάχης όλων των «κοινωνικών τάσεων» κατά των ανισοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού. Αν οι ανισότητες στην κοινωνία αποτελούν «επιταγή» της Ε.Ε. , τότε αυτή η «Ένωση» είναι εχθρός των λαών και η λαϊκή αντίδραση είναι  φυσική συνέπεια αυτού του φαινόμενου .

  Εάν λοιπόν  αυτά συμβαίνουν στην Γαλλία , ΕΔΩ  , στη χώρα του Μνημονίου τι γίνεται άραγε ; Πώς εξηγείται η «χαλαρότητα» της ΓΣΕΕ με δηλώσεις αποδοχής του Μνημονίου από την ηγεσία της ομοσπονδίας ;   Να ισχυρίζεται πως είναι εις μάτην κάθε απεργία για τα μέτρα , θυμίζοντας μάλιστα την παροιμία : «Έναν βιασμό αν δεν μπορείς (ή δεν θέλεις) να τον αποφύγεις , τότε κάτσε και απόλαυσε τον!» .

  Τότε ποιος ο ρόλος της ομοσπονδίας και γιατί να αυτοδηλώνεται «Εργατών Ελλάδος» και όχι εργοδοτών με ειδικότητα στην ομοιοπαθητική ; Η Γαλλική νεολαία κατέβηκε στους δρόμους και από προηγούμενες εμπειρίες , οι γνωρίζοντες , θορυβήθηκαν. Η εν Ελλάδι νεολαίοι ακόμη δεν πήραν «φωτιά», ακόμα δεν αντέδρασαν, ακόμα δεν φάνηκε να δείχνουν ότι έχουν καταλάβει παρά το γεγονός ότι τελικά οι νέοι είναι αυτοί που θα πληρώσουν το τίμημα μέχρι κεραίας . Γιατί όμως δεν αντιδρούν όταν μάλιστα υπάρχει και το …¨δεδικασμένο¨ : Όταν και όπου οι νέοι βγήκαν μπροστά , οι κυβερνήσεις πάτησαν φρένο και γύρισαν πίσω!

  Το αίσθημα αδικίας που βιώνει ο όλος κόσμος εξαιτίας της ξενοκίνητης «Μνημονιακής Εταιρείας» και των ντόπιων συνεταίρων οδηγεί σε αδιέξοδα και κοινωνική έκρηξη .

  Φαίνεται  πώς προβληματίζει μέγιστα τους «έχοντες» η συμμετοχή μαθητών – φοιτητών δίπλα στους διαδηλωτές στη Γαλλία και ίσως φοβούνται φαινόμενα «Μάη `68» !

  Η νεολαία όπου και όταν βγήκε στο δρόμο , υπήρξε ο ρυθμιστικός παράγοντας της πολιτικής σκηνής και μπορούμε να επικαλεστούμε  τρανταχτά παραδείγματα όπως  «το Πολυτεχνείο» , την δυναμική των νέων στον πόλεμο του `40, την αντίδραση τους κατά την περίοδο της κατοχής και την εθνική αντίσταση.

  «Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει κανένας όταν μια οικονομία είναι σε ύφεση είναι να παγώσει μισθούς συντάξεις» έλεγε ο Γ.Α. Παπανδρέου προεκλογικά διαβεβαιώνοντας  πώς «….λεφτά υπάρχουν» !

  Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις , όμως , έφερε το μνημόσυνο λόγω του Μνημονίου !

  Για να έρθουν και οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού 2009, στους «Financial Times» : «Η Ελλάδα είναι μία διεφθαρμένη χώρα από το Α ως το Ω» !

  Πώς να αισθάνονται άραγε οι «πράσινοι» αστέρες με ανοιχτό το «αυτόδιοικητικό» άλμα της 7^ης  Νοεμβρίου και πώς να γίνουν πιστευτοί ότι δεν ακολουθούν νέα μέτρα ;

  Πώς να αισθάνονται  όσοι «εκτίθενται» στα ψηφοδέλτια του Μνημονίου , όταν μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές έρχεται ο νέος σεισμός του Μνημονίου νούμερο 2  ;

  Ίσως, ή μάλλον ΣΙΓΟΥΡΑ, ήρθε η ώρα «τα παιδιά της γαλαρίας» να πρωταγωνιστήσουν ΠΙΑ. Να αλλάξουν «πλάκα» στο πικάπ , παίζοντας το «ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή».