Στο μονοπάτι των λύκων…!

 

«Το ερώτημα είναι εάν απέναντι στην συνεχιζόμενη εθνική κρίση μπορούμε να σταματήσουμε το πολιτικό τσίρκο και να κάνουμε πραγματικά κάτι για να βοηθήσουμε την οικονομία».

Σημαντική δήλωση του Μπαράκ Ομπάμα των ΗΠΑ, αλλά θα νόμιζε κανείς πως αυτή έγινε από κάποιον Ευρωπαίο «ηγέτη», διότι εκφράζει απόλυτα τα συμβαίνοντα στην Ευρωζώνη και ιδιαίτερα την Ελλάδα. Εκφράζει τα προβλήματα που δημιουργεί η παρατεταμένη ύφεση στην Ελληνική οικονομία, αλλά και σε πολλές χώρες της Ε.Ε., σε συνδυασμό με την σαθρότητα της παγκόσμιας οικονομίας.
Η παρούσα οικονομική κρίση που βαραίνει τόσο τις ΗΠΑ όσο και τα κράτη της Ε.Ε., υπέβοσκε για χρόνια στις χώρες αυτές και παρ΄όλο που είχε γίνει αντιληπτό χρόνια πριν, ούτε οι κυβερνήσεις, αλλά ούτε και οι τράπεζες έπαιρναν μέτρα αντιμετώπισης τhς.
Συνέβαινε όμως το παράλογο, κυβερνήσεις και τράπεζες, λειτουργώντας μέσα στο νεοφιλελεύθερο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης, να δημιουργούν αφενός τις κατάλληλες συνθήκες μεταφοράς παραγωγικών δυνάμεων και επιχειρήσεων σε άλλα μέρη του πλανήτη με φθηνά
εργατικά χέρια και αφετέρου υπερκατανάλωση αγαθών που χρηματοδοτούνταν με καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια.
Αυτό όμως σήμανε και το τέλος της παραγωγικής ανάπτυξης, την ύφεση στην οικονομία, την αύξηση της ανεργίας και τον ξεπεσμό ολόκληρων κοινωνιών. Αποτέλεσμα αυτού του φαύλου κύκλου, ήταν να ¨μπλέξουν» οι τράπεζες που είχαν χρηματοδοτήσει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, να ακολουθήσουν κατασχέσεις, να δημιουργηθούν τα τοξικά ομόλογα και η οικονομική κρίση να έχει πάρει το δρόμο της. Οι τράπεζες άρχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα στην κάλυψη των υποχρεώσεων τους, πολλές από αυτές κατέρρευσαν και ο κίνδυνος γενίκευσης του τραπεζικού προβλήματος πλέον ορατός. Αυτό θα είχε σαν συνέπεια την γενικότερη οικονομική κατάρρευση όχι μόνον επιχειρήσεων, αλλά και σειράς κρατών.
Η ιστορία καταγράφει τον δρόμο της ανόρθωσης κοινωνιών μετά από γενικευμένη καταστροφή, όπως αυτή μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Κευνσιανή θεωρία είναι αυτή που έφερε τότε την ανόρθωση κρατών της Δ. Ευρώπης και ΗΠΑ και είχε ως βάση τις δημόσιες επενδύσεις. Μια διαχρονική αφετηρία ανάπτυξης και μέσω αυτής να επιτυγχάνεται η ρευστότητα στην αγορά, οι επενδύσεις, η μείωση της ανεργίας, η αύξηση της παραγωγικής διαδικασίας, η αύξηση της κατανάλωσης και τέλος το ξεπέρασμα της ύφεσης με αύξηση των δημοσίων εσόδων.
Σήμερα κάποιοι με το μοντέλο νεοφιλελευθερισμός και παγκοσμιοποίηση, τους είναι εύκολο να μιλάνε με άνεση για «εξυγίανση» του Δημοσίου και να προτείνουν απολύσεις μέσω της «Εφεδρείας». Ευαγγελίζονται έτσι την «σωτηρία» της χώρας και ξεχνάνε πως αυτές οι αποφάσεις έχουν τελικό αποδέκτη ανθρώπους και δεν είναι μόνον αριθμοί. Πολλοί από αυτούς μιλάνε απαξιωτικά για την δημόσια υγεία, όταν οι ίδιοι προτιμούν την ιδιωτική ιατρική, κάνουν προτάσεις για δημόσια σχολεία, αλλά τα παιδιά τους τα στέλνουν στα ιδιωτικά κολλέγια και στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Μπορεί η κρίση να χρειάζεται θυσίες, αλλά δεν μπορεί οι «αγορές» να είναι αυτοσκοπός χωρίς όρια και χωρίς να λαμβάνεται υπ΄όψιν ότι πίσω από κάθε μέτρο υπάρχει πρωτίστως το κοινωνικό σύνολο. Πως δεν μπορεί οι ασκήσαντες εξουσία και έχοντες βαριές ευθύνες για την υπάρχουσα κατάσταση να απαιτούν θυσίες όλων των άλλων και αυτοί να παραμένουν στο απυρόβλητο. Να απαιτούν, χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη σεβασμού στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους.
Ποιοι είναι αυτοί και από πού αντλούν το δικαίωμα να ορίζουν (απο)μείωση των συντάξεων απόμαχων της εργασίας, την κατάργηση της ιατροφαρμακευτικής δαπάνης, το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας υγείας και παιδείας, την μείωση μισθών και επιβολή έκτακτων εισφορών; Από πού αντλεί το δικαίωμα η Έλσα Παπαδημητρίου, αυτή η χοντρή κυρία, για να ψηφίζει «ναι» στο Μεσοπρόθεσμο, στο ειδικό τέλος ακινήτων και να ζητά «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας»; Μια ακόμα εθνοσωτήρια (μη)λογική, όταν για όλους ζητά «εφεδρεία» και απολύσεις, ενώ τα δικά της συγγενικά πρόσωπα τα βόλεψε αξιοκρατικά στους «χρυσούς» υπαλλήλους της βουλής!
Άλλους σωτήρες δεν χρειάζεται η χώρα. Χρειάζεται όμως ένα αληθινό και ανθρώπινο σχέδιο εξόδου από την κρίση, ένα όραμα. Χρειαζόμαστε την αυτοπεποίθηση πως θα τα καταφέρουμε. Την δύναμη να φωνάξουμε πως αυτή η χώρα είναι δική μας και δεν την χαρίζουμε σε κανέναν Γερμανό-Γάλλο-Πορτογάλο. Ότι δεν είμαστε αποικία και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να είμαστε σαφείς ως προς τις βασικές αρχές που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Πρέπει να αποχτήσουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και να κάνουμε σημαία την εθνική αξιοπρέπεια. Αυτό που φωνάζουν οι «πλατείες», αυτό που θέλει η νέα γενιά… Αξιοπρέπεια!
Η ώρα της αλλαγής με κύριο αίτημα την διαφάνεια, την λογοδοσία πολιτικών που οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα, ένα κράτος δικαίου, με υπεράσπιση κοινωνικών και εθνικών θεσμών. Ένα μεγάλο ΟΧΙ στην πολιτική αλητεία που ακόμα κυκλοφορεί ελεύθερα!
Ένα πολιτικό σύστημα που θα έχει το σθένος να ενεργοποιήσει τη δύναμη του, εκμεταλλευόμενο προς όφελος του τις ανεκμετάλλευτες έως σήμερα πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Ένα πολιτικό σύστημα που θα χρησιμοποιήσει ως ατμομηχανή ανάπτυξης νέους ανθρώπους και «καθαρά χέρια». Ένα πολιτικό σύστημα που εάν δεν αλλάξει πορεία, θα βρει μπροστά του την νεολαία που της έχει στερήσει το όνειρο για το αύριο και όλους αυτούς που χάνουν την υγειονομική φροντίδα, την δωρεάν δημόσια παιδεία, την δουλειά τους σήμερα και το σπίτι τους αύριο!
Μια «Νέα Αλλαγή», απάντηση στη βαρβαρότητα των αγορών…!
Διαμαντής Θ.Βαχτσιαβάνος